گروه موفقیت زینیز | زینیز،موفقیت،فروش،تحول،تحول فردی،آموزش،تغییر،رشد،رشد شخصی،موفق

تغییر را از چه زمانی آغاز کنیم؟

و انسان ها منتظر یک آغاز می­ مانند.

حتما برای شما هم اتفاق افتاده است که برای شروع یک کار مهم منتظر شروع هفته یا شروع ماه یا حتی شروع سال جدید مانده اید.

از شنبه درس میخوانم. از ماه جدید به باشگاه میروم. از سال جدید سیگار را ترک میکنم و...

شاید قبلا بارها به این مسئله فکر و برای پیدا کردن راه های درمان آن اقدام کرده­اید اما هنوز هم با این مسئله دست و پنجه نرم میکنید.

شاید اگر این مشکل را با 10 نفر ذرمیان بگذارید، 9 نفر آن­ها به شما بگویند که مدیریت زمان ندارید و باید برنامه ریزی دقیقی انجام دهید. اما حتما برنامه ریزی هم کرده اید و همچنان درجا می­زنید.

اصولا برنامه­ ریزی روی چیزی که مورد علاقه­ تان نیست نمی­تواند گزینه­ ی مناسبی باشد.

فرض کنید به یک زندانی که مجبور است 5 ساعت در روز را به کاری طاقت­ فرسا و خارج از علایق و توانایی هایش بپردازد مشاوره بدهید و از او بخواهید برای اینکه این کار را انجام دهد باید مدیریت زمان داشته باشد و عاشقانه کارش را انجام دهد. آن زندانی در حین صحبت کردن با شما سرش را به نشانه­ ی تایید تکان می­دهد ولی همان لحظه هم با خودش به این فکر می­کند که این مسخره ترین چیزی ­ست که تا به حال شنیده است.

• پس برای ترغیب کردن زندانی­ ها به انجام کاری که هیچ تمایلی به انجامش ندارند از گزینه­ ی دومی به نام "زور" استفاده می­کنند.

حالا اگر به همان زندانی بگوبند، اگر کار تعیین شده را در زمانی مشخص، مثلا یک سال، به انجام برساند و کیفیت کار ارائه شده هم مورد تایید باشد او را آزاد می­کنید، اینبار قضیه فرق می­کند. شما از یک جایزه برای ترغیب زندانی به انجام کاری که بهد آن علاقه ای ندارد استفاده کرده­ اید و شانس موفقیت­تان بیشتر می­شود

پس ما عملا سه گزینه داریم.

• گزینه­ ی اول انجام کارها ییست که به آن­ ها علاقه داریم و تحت هر شرایطی انجامشان میدهیم و برای انجام دادنشان نیازی به ترغیب و تشویق دیگران یا اعمال زور توسط دیگران نداریم. این کارها برای هرکس میتواند متفاوت باشد. یکی ممکن است بازی­ های کامپیوتری خیلی دوست داشته باشد. یکی دیگر تفریح و گردش با دوستان یکی کتاب خواندن و دیگری بازی فوتبال.

• گزینه­ ی دوم اعمال زور برای انجام کارهاییست که هیچ علاقه ­ای به انجامشان نداریم. مثلا ممکن است بدانیم که باید درس بخوانیم چون امتحانات نزدیک است. یا باید صبح ها ساعت 6 از خواب بیدار شویم در غیر این صورت از سرویس شرکت جا می­مانیم و یا علی رغم میل باطنی­مان باید به یک مهمانی برویم. در این موارد فشار خانواده، ساعت زنگدار و آداب و رسوم و پایبندی به آن­ها میتواند حکم دکمه­ ی اعمال فشار و زور بر ما را بازی کند.

• گزینه­ ی سوم در نظر گرفتن یک جایزه برای خودمان است. مثلا میتوانیم به خودمان قول بدهیم اگر 4 ساعت به مطالعه ­ی درس بپردازیم این اجازه را داریم که به مدت 30 دقیقه کار مورد علاقه­ مان را انجام دهیم. یا اگر به مهمانی ناخوشایندی که علاقه ­ای به شرکت کردن در آن نداریم برویم، می­توانیم با پیدا کردن شخص هم­ فکر خودمان در ان مهمانی به بحث و تبادل نظر بپردازیم.

بهترین گزینه بدون شک گزینه­ ی شماره یک است. یعنی کارهایی انجام دهیم که به آن­ ها علاقه داریم و با انجام دادنشان احساس مفید بودن میکنیم. هیچ زمانی به اندازه­ ی زمانی که کارهای مورد علاقه مان را انجام میدهیم بیشتر احساس زنده بودن و مفید بودن نمی کنیم.

در مقابل، گزینه­ی دوم یعنی اعمال زور هرگز نمی­تواند گزینه­ ی مناسبی باشد. هر کاری که با زور انجام شود به احتمال بسیار، ماندگاری بسیار کمی خواهد داشت و به نتیجه­ ی خوبی منتج نخواهد شد. چون ذهن ما دائما به دنبال فرار کردن از موئقعیتیست که اجبارا در آن قرار گرفته است.

و در نظر گرفتن پاداش برای انجام کارها هم هرچند میتواند نسبت به اعمال زور و فشار گزینه­ی بهتری باشد؛ اما همچنان نقاط ضعفی دارد که در حین انجام کار امکان آسیب رساندن به تفکر ذره­بینی ما دارد.

نویسنده: امیر برین